De afgelopen dagen

Zo, Jaël slaapt en we hebben WiFi, dus tijd voor een nieuw verslag!

Zaterdag hebben we een uitstapje gemaakt naar het nationaal museum van Ethiopië. Met de kleine Jaël in de draagzak, ook dat vindt ze prima, de schat! In het museum ligt de wereldberoemde "Lucy". Haar geraamte dateert van 3.18 miljoen jaar geleden. Ethiopië is het enige land in de wereld dat in het bezit is van fossielen die de hele tijdlijn van de menselijke evolutie weergeven, tot zo'n 10 miljoen jaar geleden. Erg interessant!

Maar de meest interessante hoek voor mij in het museum was natuurlijk die met de schedels, kaken en tanden, heerlijk om mijn vakgebied weer eens goed te bestuderen, zou ik het misschien toch een beetje missen....

In de tuin van het museum heeft mijn zus de langste man die wij ooit hadden gezien gespot, Duncan. Wat een reus! Hij was wel in voor een praatje en een foto.

Zondag wilden we een bezoek brengen aan de markt maar helaas was Steven erg ziek die dag, last van zijn maag en darmen. Hij heeft de hele dag op bed gelegen. Dit is hier voor buitenlanders een veel voorkomend probleem. We moeten ook erg wennen aan de hoogte waarop we ons bevinden, tussen de 2200 en 3000 meter. Hierdoor zijn we soms wat licht in het hoofd. En, nou ja, met alle emoties van de afgelopen 11 dagen kunnen we wel zeggen dat we ons niet topfit voelen. Gelukkig was Steven maandag alweer een stuk opgeknapt, dankzij een " naturale medicine" drankje uit de keuken van het guesthouse. Iets met citroen en honing...Het werkte wel!

Maandagavond hebben we afscheid genomen van Esther, voor haar weer tijd om naar huis te gaan. Wat een mooie tijd hebben we samen beleefd, heel bijzonder voor ons allemaal!

Gisteren was ik aan de beurt wat betreft maag/darmklachten. Nu kwam Senayit met een ander drankje, bestaande uit water, iets van meel, suiker en soja. Dan krijg je een soort milkshake. "Real energy boost" volgens Senayit! Die had ik ook wel nodig want om 14.15 uur kwam John ons ophalen om ons naar de immigratiedienst te brengen om daar een paspoort voor Jaël aan te vragen. Prima natuurlijk, maar het enige puntje was dat ze een foto van haar moesten maken volgens de normen voor een paspoort, dus beide oren erop en beide ogen open. Nou, dat was wel even een gedoe en die kerel " knipte" het kiekje telkens net te laat! Jaël is nogal nieuwsgierig en wil alles om haar heen zien en volgen, dus ze zag van alles behalve de camera. De hele trukendoos moest open gehaald worden. Maar het is uiteindelijk gelukt, gelukkig! Donderdag is haar paspoort klaar! Dan alleen nog een visum aanvragen bij de Nederlandse ambassade. Dat gaan we vrijdag doen. Daar gaan we ook de counselor van de ambassade verzoeken een spoedprocedure toe te passen voor het visum, dit i.v.m. onze gezondheid. We willen graag zo snel mogelijk naar huis. Met een spoedprocedure hebben we wellicht een paar dagen winst.

Gisterenmiddag kregen we om 16.30 uur de kinderarts op bezoek bij het guesthouse om te kijken hoe het met Jaël gaat. Hij is de vaste arts van Stichting Afrika die alle kindjes in het kindertehuis regelmatig onderzoekt en nu dus nog een keer bij ons. Hij was zeer tevreden over haar ontwikkeling, ze heeft al veel vooruitgang gemaakt. Wel is ze nog wat klein voor haar leeftijd, maar dat zal ze snel gaan inhalen. Ze zit in ieder geval niet onder de norm, dus dat is goed. She is very happy!!!